Przemysł stalowy, będący jednym z największych konsumentów energii i emitentów dwutlenku węgla produkuje stal poprzez dwa główne procesy – w wielkich piecach tlenowych (BOF) lub elektrycznych piecach łukowych (EAF).
𝗘𝗹𝗲𝗸𝘁𝗿𝘆𝗰𝘇𝗻𝗲 𝗽𝗶𝗲𝗰𝗲 ł𝘂𝗸𝗼𝘄𝗲 (𝗘𝗔𝗙) – 𝗣𝗿𝘇𝘆𝘀𝘇ł𝗼ść 𝗱𝗲𝗸𝗮𝗿𝗯𝗼𝗻𝗶𝘇𝗮𝗰𝗷𝗶 𝘀𝘁𝗮𝗹𝗶
Obecnie produkcja stali w wielkich piecach tlenowych generuje ogromne ilości dwutlenku węgla, będąc odpowiedzialną za znaczną część emisji CO2 w Unii Europejskiej. W przeciwieństwie do tego, elektryczne piece łukowe charakteryzują się znacznie niższym śladem węglowym – zaledwie 0,5 ton CO2 na tonę wyprodukowanej stali. Co jednak najważniejsze, EAF korzystają głównie ze złomu stalowego z recyklingu jako surowca, redukując emisje i zmniejszając zależność od importu rudy żelaza.
𝗪𝗶𝗲𝗹𝗸𝗶𝗲 𝗽𝗶𝗲𝗰𝗲 𝘁𝗹𝗲𝗻𝗼𝘄𝗲 (𝗕𝗢𝗙) – 𝗞𝗶𝗲𝗱𝘆 𝗲𝗺𝗶𝘀𝗷𝗲 𝗶𝗱ą 𝘄 𝗴ó𝗿ę
Wielkie piece tlenowe, będące bardziej tradycyjną formą produkcji stali, mają znacznie wyższy ślad węglowy, wynoszący od 1,6 do 2,0 ton CO2 na tonę stali surowej. To głównie ze względu na eksploatację rudy żelaza z górnictwa, często importowanej spoza Unii Europejskiej. Ta metoda produkcji stali generuje niemal 75% więcej dwutlenku węgla niż EAF.
𝗗𝗹𝗮𝗰𝘇𝗲𝗴𝗼 𝗘𝘂𝗿𝗼𝗽𝗮 𝗽𝗼𝘇𝗼𝘀𝘁𝗮𝗷𝗲 𝘄 𝘁𝘆𝗹𝗲?
Mimo ogromnego potencjału dekarbonizacji i istnienia technologii umożliwiających bardziej ekologiczną produkcję stali, tylko 40% stali w UE pochodzi z recyklingu złomu stalowego. Przesunięcie się w stronę EAF w Europie jest opóźnione ze względu na różne decyzje oraz braki w architekturze systemu handlu emisjami UE, które nie nagradzają odpowiednio redukcji CO2 wynikających z zastąpienia rudy żelaza złomem stalowym.
𝗗𝗼𝘀𝘁ę𝗽 𝗱𝗼 𝘇ł𝗼𝗺𝘂 𝗷𝗮𝗸𝗼 𝘀𝘂𝗿𝗼𝘄𝗰𝗮 – 𝗡𝗶𝗲 𝗯𝗿𝗮𝗸𝘂𝗷𝗲, 𝗮𝗹𝗲 𝘁𝗿𝘇𝗲𝗯𝗮 𝗱𝘇𝗶𝗮ł𝗮ć
Choć dekarbonizacja przemysłu stalowego wymaga skupienia się na odzysku surowców wtórnych, w UE nie brakuje złomu. Rynek generuje więcej złomu stalowego, niż jest obecnie potrzebne. Ważne jest utrzymanie i rozwijanie odpowiednich ram politycznych, które wspierają ograniczanie emisji CO2 i promują zamknięty obieg materiałów.
Podsumowując, wybór między EAF a BOF wpływa nie tylko na emisje dwutlenku węgla, ale także na zasoby surowców i zrównoważony rozwój przemysłu stalowego. Wyzwaniem dla Europy jest dostosowanie się do nowoczesnych standardów, aby nie tylko osiągnąć, ale także przewyższyć światowe standardy w produkcji ekologicznej stali.
